چنگِ دهانت را باز کن ای بنفش تیره و به اندوهِ انتهای صدایت بنواز تمام گریختنیهای این تودهی مواج مکرر که در آن هر چیز شکل مادر خود را دارد و همه چیز آمادهست همه چیز آمادهست تا از گوشهی چشم سرازیر شود
Post a Comment
No comments:
Post a Comment