در حالی که پاییز می‌شود.
و بدن‌ها کمتر به هم می‌سایند.

درخت‌ها منتظر

شهر‌ها منتظر

و حتی سنگ‌ها سنگ‌ها

مثل فضای میان شاخه‌ها

به این فکر می‌کنند

که بهتر است باشند

یا که نه.

در شکافتن درها
اسم تو کوتاه می‌شود.
به ناگاه،
می‌افتد از برج‌های جمله پایین
ه‌ه‌ه‌ه‌ه‌ه
و خون
غرق می‌کند زبان مرا
پیش از آن‌که گفته باشم:
اصلن عجیب نیست.