میم و نون

طرحی از خون و

طرحی از جنون

،بر صفحه ام مدام که پیدات می شود

سلب محیط می کنی و

نام می بری

از هر چه میم و نون

،مطرح که می شوم

جا را نشانه می روم و

،حرف می دهم

جن های مستطیل

.هر بار که اصرار می کنند

تنها،صدا

صدا

و هر چه تمام تر

که باز

می ماند

و باز می ماند

،از به جای

با وجود هر چه اتفاق

،گنگ می رود تنها

باز می رود

،در انتهای حلق

.تلخ می شود

این جا 2

،در حال ِ شرح

بر ابتدای ِ سطر ِ انکار

که ممتــــــــــــــــــــــــد و نمی رسد

،جا می دَوانـَدَم

،و دوباره، این جا می خوانـَدَم

و این جا

و این جا

تا از جهت بیفتم و

،کار می گیردم دوباره

.بدون ِ تکرار

این جا 1

این جا

و من که به ثانیه می افتم

تمام. و باز من

و باز من

و باز

می شود به من٬

خاطره ی خاطره ام.